Dino

Dino został stworzony przez syna koleżanki z biura. W związku z tym, że zawisł bezpośrednio na linii mojego wzroku spoglądałam na niego od czasu do czasu w chwilach przerwy. A im dłużej na niego patrzyłam, tym bardziej mi się podobał. Aż pewnego dnia postanowiłam zrobić koleżance urodzinową niespodziankę i przekopiowałam Dinka na glinę. Prezent okazał się być strzałem w dziesiątkę. Teraz również córka koleżanki nabrała ochoty na malunki.

Egzema

Egzema raczej nie występuje na liście chorób słoni, ale jak wiadomo wypadki chodzą po... słoniach.

Tego na zdjęciu (chyba trzeciego już z kolei) ulepiłam na życzenie mojej przyjaciółki. Użyłam białej gliny, ponieważ kolor słonia miał kontrastować z ciemną ścianą w pokoju. Coś mnie jednak podkusiło, żeby poeksperymentować na nim na ostatnich warsztatach dotyczących prymitywnych wypałów. Jako że efekty takich wypałów można odwrócić, postanowiłam zaryzykować i nadać słoniowi odrobinę jasnej barwy. Przyznaję że nie byłam do końca byłam zadowolona z efektu moich starań. Jedna strona słonia (ta na zdjęciu) wyszła jednak całkiem nieźle.

Przyszła właścicielka nie podzielała mojego entuzjazmu i nakazała przywócić słoniowi pierwotny kolor. Po kolejnym wypale na biskwit choroba powinna ustąpić. Tak mi powiedziano, chociaż do końca pewna nie jestem...

Ptaki

Wiedzę o ceramice czerpałam początkowo głównie z książek. Na podstawie zdjęć i ich opisów kleiłam swoje pierwsze ceramiczne stwory. Te ptaki powstały dawno temu, zgodnie ze wskazówkami Jacqui Atkin zamieszczonymi w książce Handbuilt Pottery Techniques. Byłam tak dumna z uzyskanego efektu, że postanowiłam ptaków nie szkliwić z obawy, że je spaskudzę. Do dzisiaj pozostały białe. 

Sowa

Sowa odleciała daleko i zamieszkała na przytulnej półce razem ze swoimi krewniakami. Dotarło jednak do mnie, że  znana jest ze swojego niewyparzonego dzioba i wiecznie zmiennych nastrojów. A od jakiegoś czasu skarży się koleżankom na bolące korzonki i wodę w kolanie. Dziwne ... jak ją lepiłam, to wszystko wydawało się być w jak najlepszym porządku.

Rybia tubka

Na początku semestru wylosowałam z tzw. worka różności tubkę po kremie, która miała mnie zainspirować do stworzenia pracy ceramicznej. Poniżej zamieszczam rezultat moich rozmyślań, wykonany z czarnej gliny z dodatkami jasnobrązowej angoby (dla podkreślenia łusek), na koniec wypolerowany:

Po zakończeniu wystawy ryba posiądzie głowę na stałe.