Sztuka naiwna czyli słówko o Stanisławie Zagajewskim

Twórczość nienaznaczona, podążająca nieprzetartymi szlakami, intuicyjna, daleka od zaszufladkowania, niepowtarzalna. Te cechy można odkryć w rzeźbach Zagajewskiego. One pokazują jak bogaty był jego wewnętrzny świat - wzruszenia, smutki, zachwyty... można by pisać wiele, ale napiszę tylko jedno - ten człowiek zdumiewa mnie niezmiennie.

Zamieszczam krótki dokument jaki znalazłam o Stanisławie Zagajewskim na stronach Narodowego Instytutu Audiowizualnego. Prace artysty można oglądać w Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku.

Transparentne ochrowe

Transparentne ochrowe to jedno z moich ulubionych szkliw. Lubię je z wielu powodów.
Po pierwsze bardzo dobrze się nakłada. Po drugie w zależności od grubości nałożonej warstwy, daje różne ciekawe efekty.
- nałożone cieniutko lub przetarte, zachowuje się jak tlenek i barwi czerep na bordowo (zdjęcie nr 1),
- nałożone raz, daje efekty przemiesznej ochry żółtej z czerwoną jak na zdjęciu nr 2,
- nałożone grubo, daje zazwyczaj efekt miodowych krakli bez żadnych efektów, jak na zdjęciu nr 3 (zdarza się jednak, że brzegi barwią się na czerwono),
- ma tendencje do spływania, więc trzeba uważać z grubością - widać to dobrze na zdjęciu nr 4.

Zegar do kuchni

Zegar miał wylądować w mojej kuchni, ale jak to zwykle bywa, szybko znaleźli się na niego chętni. Ostatecznie powędrował urodzinowo do jednej z koleżanek.

The clock was supposed to end up on my kitchen wall but it turned out that there were a few people interested in having it. Eventually, it was a friend of mine who got it for her birthday.

Niewypał

Mój pierwszy samodzielny prymitywny wypał okazał się być potworną klapą. Wszystkie skorupy popękały a wzory nie wyszły zbyt widoczne. Wnioski: ogień za mocny, czas za długi, warstwa ochronna nałożona za grubo.

My first smoke firing turned out to be a disaster. I couldn't achieved any interesting marks, moreover all my master pieces got cracked, unfortunately.

Ale numer!

Taki numer wycięłam moim rodzicom w czasie moich pierwszych warsztatów ceramicznych. 

Dla malucha

Przestrzeń użytkowa rodzin z małymi dziećmi (liczona na wysokość wyciągnięcia ciekawskiej łapki) kurczy się z dnia na dzień o dziesiątki metrów kwadratowych. Jakiekolwiek ceramiczne zabawki nie wchodzą w grę. Stanęłam przed tym problemem jakieś dwa lata temu, kiedy w domach moich znajomych zaczęły pojawiać się małe dzieci. Zgodnie z zasadą "potrzeba matką wynalazków", zrodził się pomysł na ceramiczne obrazki do pokojów dziecięcych. Zawieszone na ścianie mają szansę bezpiecznie przetrwać burzliwy czas.

Dino

Dino został stworzony przez syna koleżanki z biura. W związku z tym, że zawisł bezpośrednio na linii mojego wzroku spoglądałam na niego od czasu do czasu w chwilach przerwy. A im dłużej na niego patrzyłam, tym bardziej mi się podobał. Aż pewnego dnia postanowiłam zrobić koleżance urodzinową niespodziankę i przekopiowałam Dinka na glinę. Prezent okazał się być strzałem w dziesiątkę. Teraz również córka koleżanki nabrała ochoty na malunki.