Rybia tubka

Na początku semestru wylosowałam z tzw. worka różności tubkę po kremie, która miała mnie zainspirować do stworzenia pracy ceramicznej. Poniżej zamieszczam rezultat moich rozmyślań, wykonany z czarnej gliny z dodatkami jasnobrązowej angoby (dla podkreślenia łusek), na koniec wypolerowany:

Po zakończeniu wystawy ryba posiądzie głowę na stałe.

Glina w starym wydaniu

Stara literatura ceramiczna to kopalnia wiedzy. Stanowi przeciwieństwo współczesnych publikacji, których przekaz ogranicza się często do masy kolorowych obrazków. 

Poniżej zamieszczam świetny artykuł na temat gliny, opublikowany w "Młodym Techniku" z lat 60-tych ubiegłego wieku, naszpikowany mnóstwem przydatnych informacji i naświetlający temat zdecydowanie dokładniej niż niejedna opasła książka.

Bardzo dobra baza dla początkujących.  

kliknij, aby powiększyć

źródło: "Młody Technik" nr 1 i 2/1966 r.

Od początku

Do mojego bliższego spotkania z gliną doszłoby zapewne dużo wcześniej, jednakże z uporem osła ignorowałam wszelkie sygnały wysyłane mi przez Opatrzność i wybierałam drogę w drugą stronę.

Pierwsze wyraźne ślady zostawiła w mojej podświadomości ceramika Gabrieli Krzysztoń, na którą natknęłam się przez przypadek podczas jednego z krakowskich festiwali ludowych. Zauroczyły mnie wtedy roślinne motywy, które przewijały się nieustannie przez jej prace.  


Na odwagę dotknięcia gliny własnymi rękami zebrałam się jednak kilka lat później i jak to zazwyczaj bywa zadecydował przypadek. Ceramicznego bakcyla połknęłam na wiosennym plenerze u Ewy Fabiańskiej. Spędziłam wtedy tydzień w góralskiej chałupie, której nie opuszczałam właściwie na krok i zgłębiałam podstawy ręcznego lepienia, jak również nie odmówiłam sobie przyjemności poocierania rąk przy pierwszych próbach toczenia na kole.  


Od tamtej chwili minęły biegiem trzy latka, mój głód wiedzy jednakże nadal rośnie. W dalszym ciągu nie wiem jeszcze, który ceramiczny kierunek pochłonie mnie na dobre. Na razie próbuję wszystkiego po trochu, chociaż są już techniki, które pociągają mnie bardziej od innych.


Nadszedł jednakże czas, żeby przewietrzyć trochę zakurzone szuflady i poukładać zdobytą wiedzę. Ten blog w swoim zamyśle ma być taką przechowalnią pomysłów, trików i sposobów na ułatwienie sobie pracy z gliną; ma otworzyć małe drzwiczki do starej (ale bogatej w treść) literatury ceramicznej; ma być mini-pocztówką z ciekawych miejsc, o które samemu warto zahaczyć. To na razie moja baza, co do reszty, to się zobaczy ...

Pierwsze koty za płoty

wszystkie poukładane myśli zabrały się i poszły ...